Jaja, de tijd gaat snel. Het ene moment sta je op het punt om in je zomerkledij op een vliegtuig naar Vancouver te stappen en voor je het weet ben je ingeduffeld in een UBC-hoodie, thermal kledij en sneeuwlaarzen om de laatste keren nog op stap te gaan in Vancouver.
De laatste dagen verlopen heel chaotisch. De examens eindigen voor iedereen op een ander moment, de helft van de mensen zit Whistler onveilig te maken, anderen (zoals ik) zijn nog aan het studeren, en nog anderen zijn al onderweg naar huis/Amerika/andere delen van de wereld. Michelle heeft hier 4 vrienden van thuis die helemaal van San Francisco naar hier zijn gereden, Laura haar beste vriend die op uitwisseling was aan UCLA komt vanavond aan, andere Australiërs zitten in Whistler en sommigen zijn al weg. Mijn 3 Canadese roommates zijn allemaal naar huis om Kerstmis te vieren, mijn Australische roommate is terug naar huis en de Chinese roommate is eergisteren naar Amerika vertrokken voor een paar weken. Ik heb dus het hele appartement alleen voor mij - wat op zich wel handig is als je de hele dag de livestream van het glazen huis van Music For Life luid hebt aan staan. :)
Maar ja, het is toch raar. Stilletjes aan moet er worden ingepakt, de laatste was moet worden gedaan, de rijst, pasta, aardappelen die ik nog in de kast heb liggen moeten ook allemaal op. Er moeten nog last minute kerstkaartjes worden opgestuurd, afspreken met mensen die ik niet meer zal zien... Tot nu toe heb ik van nog niemand afscheid moeten nemen; ofwel zijn het mensen die een jaar blijven en die ik nog ga zien op de 1,5 dag die ik in Vancouver heb eind januari voor ik naar huis ga, ofwel zijn het mensen die ik deze dagen nog ga zien. Maar ik kijk er wel zwaar tegenop om afscheid te nemen van Laura, mijn Australische vriendjes, mensen van alle uithoeken van de wereld en Michelle (maar die zie ik gelukkig nog een paar dagen in San Francisco). En dan natuurlijk aan het einde van januari van de 4 meisjes waarmee ik samen reis. Sad times... Vanavond gaan we voor een laatste keer met onze hele groep (en Michelle haar vrienden + Laura haar beste vriend) eten en dan zal er ook moeten worden dag gezegd aan sommige mensen...
Aan de andere kant heb ik er nu wel vrede mee dat het gedaan is. Praktisch al mijn vrienden gaan nu toch op reis/weg/naar huis en slechts een hele kleine fractie van de uitwisselingsstudenten blijft voor een heel jaar. En nu ik de hele dag Music For Life in Leuven zit te volgen, besef ik toch dat ik die stad, hoe ienimienie het ook is in vergelijking met Vancouver, mis. Tussen de lessen door naar de Zara en H&M, nagellak bekijken in het Kruidvat, smoothies en brownies eten in het Punto Café en eten in de Werf, dat mis ik toch allemaal een beetje. En niet in het minste mijn fantastisch lieve vriendjes en vriendinnetjes en familie en de paarden en alles en iedereen! Hoewel ik de wijdsheid van Vancouver wel heel erg zal missen, dat gevoel van altijd en overal omringd te zijn door prachtige natuur en bergen. Maar ja, all good things come to an end.
Om op een goede noot te eindigen: ik heb alvast mijn steentje bijgedragen aan Music For Life met mijn aanvraag van The Proclaimers - I'm Gonna Be (500 Miles) voor €15 en ik moedig iedereen aan om hetzelfde te doen! Spread the Christmas joy!
1 reacties:
Ahww!
Geniet maar volop van de tijd die ge nog hebt en daarna zal iedereen u met open armen verwelkomen want wij missen u ook!
Ik zal u wel niet zien als ge terugkomt though :(
Een reactie posten