Net kwam ik tot de vaststelling dat er mij nog maar 4 luttele dagen resten in Vancouver en aan UBC. Het lijkt alsof gisteren dat ik mijn application in de brievenbus ging steken in het Letterenhuis en dat ik een week later de mail van Roger kreeg dat ik geselecteerd was voor een semester aan UBC.
Intussen zijn we al maaaaanden verder en ben ik zoveel ervaringen rijker. Hier een overzichtje van enkele memorabele momenten in Vancouver:
Zonnen op Wreck Beach. UBC campus heeft alles, maar dan echt àlles. Ja, ook een strand. Dat het een "clothing optional" strand is, laat ik maar even achterwege.
De eerste dagen en weken, toen we nog niet veel schoolwerk hadden en het nog iedere dag 28° waren, zakten we enkele keren per week de 400 trappen naar Wreck Beach af om te zonnen. Zwemmen was alleen voor de dapperen onder ons, want de oceaan was nog steeds ijskoud. Ik heb mij er alleszins nooit aan gewaagd, waarschijnlijk een wijs besluit.
UBC Thunderbirds exhibition basketball game. Tijdens de eerste week van het schooljaar was het officiële seizoen nog niet begonnen, maar werd er wel een "exhibition game" georganiseerd om de nieuwe studenten alvast in de sfeer te krijgen. Voor amper $15 werd je lid van Blue Crew, wat betekende dat je die blauwe T-shirt kreeg én gratis alle ijshockey, football, basketball, volleybal etc. wedstrijden binnen. Een heel goede deal dus, waar we ook goed gebruik van hebben gemaakt door naar verschillende basket-, ijshockey-, en American footballgames te gaan kijken. Maar die eerste basketball match was toch de meest memorabele; de sfeer en het enthousiasme die daar hing was iets wat voor mij totaal nieuw was. Zo'n trots van de universiteit!
Grouse Grind. Grouse Mountain is een, jawel, berg die je kan beklimmen. De beklimming ("Grouse Grind") is maar liefst 3km lang en 1km hoog, wat betekent dat je praktisch de hele tijd op rotsen klimt - want echte trappen zijn er niet. De beklimming is volgens mij één van de fysiek moeilijkste dingen die ik heb gedaan. Na een tijd was het verstand op 0, muziek in de oren, geen rekening houden met de rest en gaan met die banaan! Op de 1,5u die het mij gekost heeft om boven te geraken heb ik 6 flesjes water leeggedronken. Maar het uitzicht was zo ongelooflijk prachtig dat het die zware inspanning helemaal waard was.
Fietstocht in het zonnetje rond Stanley Park.
Ook tijdens één van de eerste weken, met een groep studenten die we hadden opgetrommeld via de UBC Facebookgroup. Met onze hele groep hadden we fietsen gehuurd, zodat we maximaal van het eiland konden genieten. Het prachtige weer hielp ook, maar de natuur en het uitzicht op zich was al prachtig. En het was uiteraard een heel goede manier om nieuwe mensen te leren kennen, want van deze hele groep kende ik op dat moment misschien 4 mensen. Lang leve Facebook, zeggen we dan!
Weekend Seattle begin september was ons eerste grote uitstapje naar Amerika. Ondanks dat we nog maar 3 weken in Vancouver waren, was het toch heerlijk om even weg van alles te zijn. Een weekend vol leuke mensen, lekker eten, doelloos rondkuieren door markten en winkels. Hier en daar lekker fruit proeven, babbeltjes slaan met de verkopers, nieuwe plaatsjes ontdekken, plaatsen herkennen die ik voordien al had gezien én mijn eerste legale alcoholische drank in de USA!
Day of the Longboat staat zonder twijfel in de top 3 beste momenten aan UBC. Voor de zot ons ingeschreven, maar dankzij de kennis en tactiek van Michelle doorgestoten naar de finale en uiteindelijk 4de geworden in de finale van de 100 deelnemende teams. 2 zotte dagen van vroeg opstaan, verkleumen in de boot, opwarmen in de jacuzzi, onverwachts winnen in de halve finale en grote euforie na de finale. En natuurlijk héél trots op onszelf, want wie dacht ooit dat 9 amateurs en één dragonboater het zo ver konden schoppen? Ik zeker niet.
Capilano Suspension Bridge, een hangbrug van iets van een 100m lang en hoog is één van de grote attracties hier in Vancouver. Met het verlenge Thanksgivingweekend hadden we zeeën van tijd om het toeristje uit te hangen in onze eigen stad, dus was het op nar de brug!Het is niet alleen de brug zelf, maar ook het hele regenwoud er omheen (ja, het regent hier zóveel in Vancouver!) en alle andere typisch Canadese winkeltjes en eetkraampjes die het park zo leuk en interessant maken. En ideaal om foto's te maken van prachtige natuur!
De dag na Capilano was het op naar Vancouver Aquarium, waar we urenlang naar gefascineerd naar kwallen, krabben, dolfijnen, belugas, zeeleeuwen, otters en andere bizarre zeebeesten hebben gekeken. Wederom een geweldige plaats om prachtige foto's te maken, want de kans om kwallen van zo dichtbij te zien krijg je niet vaak. Een leuke dag met wederom leuke, nieuwe mensen die we dankzij de Facebookgroup van UBC hadden gevonden en vriendschappen die voor de rest van de uitwisseling in stand zijn gebleven.
Halloween in Noord-Amerika is altijd een belevenis. Niet alleen Fright Nights, een speciaal Halloween pretpark, maar ook tientallen verkleedfeestjes, filmavonden en alles wat je je maar kan inbeelden dat ook maar een klein beetje aan Halloween kan worden gelinkt. Zo zijn we naar een haunted mansion party gegaan in een hostel dat voor de gelegenheid helemaal was leeggehaald en versierd à la scary movies: ziekenhuisbedden met zombies in verschillende kamers, bloed op de muren, kortom alles wat je in de gemiddelde horrorfilm tegenkomt.
Grey Cup National Finals met BC Lions was wellicht mijn favoriete sportevenement van de afgelopen 4 maanden. Het is één ding om in de UBC arena de Thunderbirds aan te moedigen, maar het is hélemaal anders om in het BC Stadium te zitten met 20.000 football fans tijdens de finale van de nationale cup van American football. Een opwindende match met een tal van randanimaties en muziek om de supporters bezig te houden en uiteindelijk gelukkig ook een heel overtuigende overwinning van de BC Lions zorgde voor een onvergetelijke namiddag!
Curling is dé Canadese sport en dat moet je natuurlijk gedaan hebben als je 4 maanden in Canada woont. Tegen alle verwachtingen in was het een boeiend spel, maar bijzonder moeilijk om onder de knie te krijgen. Na een uur oefenen, want niet omver vallen terwijl je die gigantisch zware steen in gang zet is veel lastiger dan het er uitziet, begon ons spel toch op iets te trekken. Ziehier een overtuigende overwinning van ons blauwe team (het team dat zijn steen in de blauwe ring krijgt, wint altijd, ongeacht hoeveel en waar de andere stenen liggen.)
Ik wou nog een paar andere dingen vernoemen, maar Blogspot begint vervelend te doen, dus ik zal dat maar als een subtiele hint zien dat ik verder moet studeren voor mijn examen van dinsdag. Stay tuned voor het vervolg en lees vooral mijn verslag van Whistler hieronder!
0 reacties:
Een reactie posten