Alvast excuses voor het aantal foto's in deze post, voor degene onder jullie met traag internet zal het geen pretje zijn - maar de foto's zijn het waard! Klik op de foto's op grotere versies te zien, want de kleine versies doen geen recht aan de pracht van het stadje.
Zoals ik al had gezegd, had ik woensdag een examen (wat overigens heel goed ging, iedereen bedankt voor de succeswensen en het geduim, het heeft geholpen!) en als beloning ging ik 's avonds naar Whistler. Om 17u namen we de Greyhound vanuit downtown Vancouver (ik en Michelle en Laura; Karishma en Michele waren de dag voordien al naar daar gegaan) en om 20u kwamen we aan, met wat vertraging omdat het hard aan het sneeuwen was. Eens daar aangekomen meteen naar het hotel en ook al direct een impressie van het feërieke stadje. Overal lichtjes, kerstkransen, sneeuw, zoveel gezelligheid!
Ons hotel was veel luxe: midden in het "centrum" (voor zover je dat kan hebben in zo'n klein stadje), op 5min afstand van de bushalte (maar dat wisten wij niet, we hebben 20min rondgelopen op zoek naar het hotel...) en 5min wandelen van de skiliften.
De kamer zelf was ook luxe!
Maar dat verdwijnt snel als je 5 meisjes bij elkaar in één kamer steekt...
We zijn dan voor avondeten geëindigd in een bar & grill, waar we overheerlijke BBQ ribs hebben gegeten (het vlees viel zo van het been af, hmmmmm) samen met nog een paar andere uitwisselingsstudenten die in Whistler waren. Want ongeveer iedereen is nu in Whistler, van zodra ze één of twee dagen vrij hebben, vertrekt iedereen om te gaan skiën.
Na onze heerlijke maaltijd en een uitgebreid gesprek met het meisje dat daar werkte (een Australische, zoals 90% van de mensen in Whistler - overal waar je gaat, zie en hoor je Australiërs), gingen we weer de straat op om wat rond te lopen en nog iets te gaan drinken. Intussen was het nog altijd aan het sneeuwen en dat vraagt uiteraard om een sneeuwballengevecht! Maar wat onschuldig sneeuw over en weer gooien tussen onze 8 personen eindigde uiteindelijk in een gevecht van meer dan een uur lang met aanvaltactieken, ploegen, allianties en wantrouw. Het kind in ons had zich los gemaakt en na een tijdje begonnen steeds meer toevallige voorbijgangers mee te doen. Canadezen, Amerikanen, Britten - we ain't picky! Dat was dus een fantastisch leuk einde van de avond en daarna zijn we maar naar huis gegaan, moet van het heen en weer lopen maar heel erg voldaan.
De volgende ochtend (donderdag dus) stonden Laura, Michele en Karishma vroeg op omdat ze wouden skiën. Michelle en ik gingen gewoon de stad verkennen, dus wij bleven nog liggen tot 10u.
Daarna de village in op zoek naar ontbijt en we eindigden in een kleine, gezellige deli waar we heerlijke bagel & cream cheese hebben gegeten. Geen betere start van de dag mogelijk!
Maar we waren natuurlijk gekomen om de stad te verkennen, dus daar begonnen we dan ook maar meteen aan. Whistler village was véél groter dan ik had verwacht; overal winkels (Gap, Aritzia, TNA, souvenirs, schoenwinkels) en prachtige gebouwtjes in hout. Overal sneeuw, kerstkransen, kerstlichtjes en andere decoraties die het stadje ontzettend gezellig en holiday-achtig maakte.
Ik en een mooi plekje in de Village
Prachtige gebouwen en sneeuw op de bomen maakte alles nog mooier!
Elanden kunnen natuurlijk niet ontbreken ;)
Canadezen hebben iets met dieren...
En natuurlijk zijn de Olympische Winterspelen van 2010 grotendeels georganiseerd op Whistler. Dat was overal te merken: veel monumenten, vlaggen, plakaten herinneren de toeristen daar aan.
De Olympic Rings
Obligate foto in de ringen
Op de Olympic Plaza (waar al die monumentjes staan) was een gigantisch groot veld(je) met allemaal onaangetaste sneeuw. Het kind in ons dat zich de avond voordien al had gemanifesteerd schreeuwde het uit, dus zijn we met het enthousiasme van kindjes aan een sneeuwman begonnen. 1 uur en 4 gigantische ballen sneeuw latern was hij er dan: Felix de sneeuwman!
Zoveel sneeuw! En mijn sneeuwlaarsjes (met aan de binnenkant bont, zoooo warm) die ik eergisteren heb gekocht en die mijn voetjes de hele tijd lekker warm hebben gehouden.
High five! Zoals je kan zien was Felix aardig groot. Ik schat zo'n 2 meter.
The making of Felix: een sneeuwman maken is ook hard labeur.
Felix, maar dan zonder ogen, mond en armen.
En nog een prachtige foto die ik van Michelle heb gemaakt, met op de achtergrond Whistler Blackcomb, de "pro" piste van Whistler. Helaas was die vandaag wel in de wolken verscholen.
Na meer dan een uur spelen in de sneeuw hadden we het koud, dus zijn we op zoek gegaan naar een Blenz (de Canadese Starbucks, maar dan véél beter) om weer op te warmen. Met een heerlijke hot apple cider!
Nadien zijn we op zoek gegaan naar de skipiste, waar we hadden afgesproken met de skiërs om te lunchen. Dat deden we in Longhorn, een bar die net aan de aankomst van de skipiste ligt en waar buiten muziek wordt gedraaid en verwarming staat. Ideaal dus!
De top van de berg ligt nog stukken hoger maar was niet zichtbaar door de wolken.
Lunch! (ik, Laura, Michele, Karishma, Michelle)
Na het eten zijn Michelle en ik terug naar het hotel gegaan om weer op te warmen in het bubbelbad (joepie!), want na een hele dag in de sneeuw waren we toch lichtelijk verkleumd. En tegen de tijd dat we allemaal terug in de kamer waren, was het al tijd om naar huis te gaan :( Tegen 21u waren we weer in Vancouver, geradbraakt maar heel voldaan.
Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik toch nog naar Whistler ben gegaan, want eerst zou ik niet gaan. Maar een dagje en avond spelen in de sneeuw als een klein kind was een héérlijke afwisseling tussen al dat studeren en de examens door!
Om af te sluiten nog wat foto's:
0 reacties:
Een reactie posten