Casual roadtrip to the US

Tip: klik op de foto's om een grotere versie te zien.
Tip 2: kijk verder onderaan de pagina om mijn andere blog te lezen. Alvast mijn excuses voor de overdadigheid aan foto's.

Toch grappig hoe een land dat zo "welcoming" wordt genoemd er alles aan doet om je aan de grenscontrole zo onwelkom als het maar kan te doen voelen.

Vandaag was het de grote dag: Laura en ik gingen naar Amerika! We hadden voor één dag een auto gehuurd. Doel: een doos met spullen naar huis opsturen, naar Walmart gaan en het groen papiertje uit ons paspoort laten scheuren (want dat was maar geldig tot 15 december en als dat er nog in hangt wanneer ik de 21ste Amerika binnen ga voor mijn reis, willen ze mij geen nieuwe geven).

De dag begon al vroeg, want om 8u moesten we in Granville Street bij Hertz onze auto oppikken. Wat betekende dat we om 7u20 de bus moesten nemen en om 6u30 opstaan. En dat deed pijn. Veel pijn. Ik bedoel, het was nog donker buiten! Maar goed, we waren wel mooi op tijd en om 8u20 waren we rustig naar de campus gecruised om onze spullen op te pikken. En echt, zaaaaaaalig om na 4 maanden nog eens auto te rijden! Ookal was het met een botsautootje (automatic ipv manueel).

Ons lief autootje, een Hyundai Accent.

Om 9u, mooi op tijd dus, waren we onderweg. Makkelijk, naar Amerika rijden: de hele tijd rechtdoor. Het was een ontzettend prachtige dag, met heel veel zon en mist wat voor mysterieuze maar verbazingwekkende taferelen zorgde, dus we konden ondertussen genieten van de pracht van British Columbia. Nog geen uurtje later kwamen we aan de US border aan, maar helaas, "waiting time: 50 minutes".

Laura en ik, tijd verdoen aan de grens.

Ja, Canada is zonder twijfel het meest milieubewuste land waar ik ooit ben geweest!

Uiteindelijk kwam de grens dan toch in zicht en 40 minuten later stonden we aan te schuiven aan de gate. Als het daar maar bij was gebleven...

Maar dat was buiten onze Border Patrol Officer gerekend. Meneer was duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt. Toen we hem onze paspoorten toonden en onze reisplannen voor december/januari uitlegden, vertelde hij ons droogjes dat we 21 december de Amerikaanse grens niet over zullen mogen omdat ons groen papiertje de 15de vervalt en "om een nieuwe te krijgen zal je eerst terug naar huis moeten vliegen". Dus wij legden zo rustig mogelijk (want je zou maar eens een vluchtige beweging maken in aanwezigheid van een CBP officer) uit dat we ons hadden geïnformeerd toen we naar Seattle gingen en dat ze ons hadden gezegd dat we gewoon een nieuwe zouden krijgen, omdat die regels voor Canada niet gelden. "I don't think that's likely" - en met die zure woorden werden we met een oranje briefje naar secondary inspection gestuurd onder het mom "questionable status". En zo vallen al je reisplannen ineens in het water... 

Dus wij met bibberende beentjes dat gebouw binnen, want we waren wel érg bang dat er een reëele kans was dat onze reisplannen allemaal in duigen zouden vallen. Maar gelukkig hadden we een sympathieke border officer ("howdy girls, how you doin' today?") die ons meteen vertelde dat alles helemaal in orde was en hij er niks van snapte waarom we naar binnen waren gestuurd. Ons papiertje werd er 's avonds door de Canadese grensagent netjes uit gescheurd en probleem opgelost! Dus we konden met een gerust verder rijden naar Walmart, waar we 2,5 uur (ipv 1u15min, dank u slechtgezinde CBP agent!) later aankwamen.

Wat een heuglijk zicht!

Na een obligate lunch bij MacDonalds ($6 voor 10 chicken nuggets menu!) begonnen we aan onze 3 uur lange tocht door Walmart. We hadden een uitgebreide strategie uitgedacht zodat we alle rayons konden afgaan. Want we wouden niet alleen inkopen, maar ook kerstcadeautjes om op te sturen naar huis.

Want in Amerika koop je een geweer in de Walmart.

Na ons uitgebreid bezoek aan Walmart moesten we nog naar Best Buy voor Laura en daarna was het op naar het postkantoor. We hadden beiden dozen van 10kg die naar huis moesten worden opgestuurd, dus dat heeft ons ook een tijdje gekocht. Vlak voor vertrek nog snel een lekkere toasted bagel met garden herbs cream cheese gehaald en we waren good to go! En wat een verschil: we waren op 2 minuten door de Canadese border control, geen norse mensen, geen onnodige problemen. Slechts 1,5 uur later (eat that, American border patrol!) stonden we weer met beide voeten op Vancouveriaanse grond en was het tijd om afscheid te nemen van onze auto. Toch hard, van zo'n luxe als een auto teruggaan naar de bus.

Les van de dag: Canada is stiekem toch beter dan Amerika.