Lake Tahoe

(Lees verder om hieronder mijn verslag van San Francisco te lezen! Klik op de foto's om een grotere versie te zien!)

De 24ste op de middag gingen we onze auto oppikken, een gigantische Chrysler minivan (zo mini is hij nu ook weer niet, wat een tank!). We zijn dan meteen naar Lake Tahoe gereden - ik heb de hele weg gereden, héérlijk! - maar door het drukke verkeer duurde het zo'n 6 uur ipv 3 uur. Kerstmis is ook hier de hoogmis voor skiërs en aangezien Lake Tahoe een skigebied is, verklaart dat veel. Uiteindelijk kwamen we rond 20u30 aan, meteen ingecheckt en op zoek gegaan naar eten, wat niet zo evident was op Kerstavond. We zijn geëindigd in een heerlijke coffee shop/bar/restaurant in het hotel naast ons waar we toch nog een lekkere maaltijd hebben gekregen.

De 25ste, met Kerstmis, stond alles in het teken van relaxen. Allereerst hebben we heerlijk uitgeslapen, gedouchet, ontbijt ($3 voor 3 eieren, 3 gigantische stukken spek, toast en aardappelen, only in America) gegeten en dan richting het skigebied gereden omdat er 2 van ons wouden skiën. Die zijn we daar gaan afzetten en dan ben ik met Katie en Emma in het prachtige skidorpje gebleven om wat rond te wandelen. Het was héérlijk weer, in de zon heel warm, zelfs zonder jas. We zijn geëindigd in het midden van het dorp, met uitzicht op de skisneeuw, waar een schaatsbaan was ingericht met errond zetels en kampvuren om iedereen warm te houden - niet dat dat nodig was. Daar hebben we heerlijk een uur van de zon en onze Starbucks genoten. We zijn daarna weer naar ons hotel afgezakt om weer te gaan opwarmen in de jacuzzi en het hele "relaxen want het is Kerstmis"-idee door te zetten. Om 17u was het richting het restaurant van ons hotel, want daar hadden we ons ingeschreven voor Christmas dinner buffet. 2 uur lang hebben we ons naar goede Kerstgewoonte volgepropt met cooked ham, kalkoen, gravy, mashed potatoes, sweet potatoes, pumpkin pie en Apfelstrudel. Daarna zijn we met z'n allen boven als een pudding in elkaar gezakt na de hele dag niksen en zoveel eten, dus besloten we om (ook naar goede Kerstgewoonte) een film te kijken. Love Actually was de gepaste keuze en daarna vielen we als een bende seuten om 22u in slaap, moe maar voldaan van een dagje eten en niksen.

Katie en ik met onze Starbucks caramel apple spiced cider

De slopes

Zetels en vuurtjes rondom de ijsbaan

IJsbaan vanaf de andere kant gezien


Ingang van het skigebied (niet ons hotel, dat lag in het centrum van Tahoe)

Ik en onze massive auto

Katie, ik en Emma in het skistadje

De 26ste zijn we op de middag weer naar San Francisco gereden. Het was vreemd om de weg eindelijk eens in het licht te zien; de heenrit was volledig in het donker dus we hadden geen idee van in wat voor omgeving we zaten. Maar bleek dat het een prachtig, bergachtig, beetje woenstijnachtig gebied was dat nooit verveelde. Uitzichten genoeg dus op de trip naar huis! Helaas kwamen we ook toen weer terecht in file, waardoor we pas om 19u in SF waren. Dit was gelukkig wel net op tijd voor ons laatste etentje met andere UBC'ers die ook in SF waren!




File...


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

San Francisco

Lieve allemaal,

Bij gebrek aan tijd hier dan mijn eerste blog vanuit de US of A. Woensdag was de reisdag (21ste december), na heel weinig slaap (amper 2 uur - we waren nog een laatste keer uitgegaan) en 2 vluchten stond ik dan eindelijk in San Francisco. Daar wachtte één van mijn reisgenotes, Annabel, mij al op want zij was iets vroeger geland. Vanuit SFO werden we opgepikt door een vriend van haar die in SF woont en die zo vriendelijk was om ons naar ons hostel te brengen. Eens daar aangekomen snel ingecheckt, spullen gedropt en dan een derde reisgenote gevonden; een vriendin van Annabel uit Australië die voor een maand is overgevlogen om mee te reizen.

(klik op de foto's om grote versies te zien!)

Dan was het tijd voor onze eerste kennismaking met SF (of niet echt, maar de laatste keer dat ik er was, was zeker 6 jaar geleden). We werden naar Pier 39 gebracht door die vriend van Annabel, waar we heerlijke chowder (soep in een uitgehold sourdough brood die als kom dient) hebben gegeten. Daarna hebben we wat rondgelopen op Pier 39, die prachtig versierd was met kerstlichtjes, kerstkransen en alle mogelijke kerstversieringen die je je maar kan indenken. Als afsluiter gingen we nog naar een chocoladebar, waar ik de lekkerste warme choco van mijn hele leven heb gedronken! Nadien was het dringend tijd voor bed, dus zijn we braaf gaan slapen.

Pier 39



Mooi uitzicht vanaf Pier 39

Heerlijke warme choco


De volgende ochtend (22 december) kwam onze laatste reisgenoot eraan (Katie) en zo konden we op verkenning. Eerst ging het richting Union Square, het centrale hart van SF waar je alle grote winkels vindt (Forever 21, Macy's, Urban Outfitters etc.). Daar hebben we wat rondgelopen en verkend, heerlijke lunch gegeten en daarna een Cartoon Museum binnen geweest. Vervolgens richting Pier 33 gegaan omdat we een tour naar Alcatraz wouden doen, maar die waren helaas allemaal uitverkocht. In de plaats zijn we dan langs de Piers gewandeld, meer de stad in richting Coit Tower, waar we na een beklimming van 400 trappen aankwamen. Intensief, maar wel een prachtig uitzicht eens je boven bent! Na van het mooie uitzicht te genieten zijn we nog naar een Beat museum geweest, over de Beat movement (oa. Jack Kerouac) in de jaren '50. Terug naar het hostel, avond gegeten en dan ons bed in want iedereen was moe.

San Francisco, aan de vele Piers

Iets meer dan halverwege in onze ambitieuze beklimming

Moe van de beklimming

Prachtig uitzicht!


Typische SF-straatjes




De auto die gebruikt is in de verfilming van On The Road (Kerouac).


Nederlandse snoepjes in de fudge winkel!

Dan op naar 23 december. Omdat we de auto nog niet hadden, hadden we het gevoel dat we met alleen rondwandelen door de stad niet genoeg zagen. Daarom hadden we een 5 uur durende tour geboekt. Om 10u werden we aan ons hostel opgepikt (wat een luxe!) met een klein busje. In totaal bestond de groep uit de tour guide en 9 groepsleden (incl. wij 4) en we kregen een heel uitgebreide tour door SF. We zijn langs de verschillende wijken gereden (Mission, gay district enz.), kregen overal heel veel uitleg en geschiedenis want de gids leefde zelf al zijn hele leven in SF dus wist overal veel vanaf. Na de route door de wijken zijn we naar Twin Peaks gereden, waar we een prachtig uitzicht over de stad hadden. Nadien gingen we nog langs Muir Park, met de grote redwood trees, waar we een uurtje kregen om rond te lopen. Dan was het nog langs een uitzichtspunt op Golden Gate Bridge en dan terug de stad in, waar we werden afgezet. Om 16u had ik afgesproken met Michelle, één van mijn beste vriendinnen van UBC die in SF woont, aan Union Square. Fantastisch om haar terug te zien! Het werd uiteindelijk een middagje shoppen, daarna avondeten met ons 4en en Michelle in Little Italy met een héérlijke echte Italiaanse, thin crust pizza.

In ons tourbusje


Twin Peaks

Twin Peaks uitzicht

Katie en ik op Twin Peaks

Het huis van Mrs. Doubtfire!


Redwood trees zijn de 2de grootste bomen in de USA, op Sequoia na.


Ons groepje (ik, Emma, Katie, Annabel, allemaal Aussies)

Golden Gate Bridge

Ik en Michelle herenigd!

IJsschaatsen op Union Square met palmbomen in de achtergrond - een vreemd beeld.

San Francisco is een hippie stad, dus dat vraagt om een peace foto.

Ik en het huis van Full House!

De 24ste 's ochtends hadden Katie en ik plots het idee om ons haar te gaan laten knippen, dus zijn we helemaal van ons hostel in Fort Mason naar Little Italy gestapt, een wandeling van 30min. Nadien hadden we nog wat tijd, dus verder gestapt naar Union Square om wat winkels te kijken en dan de auto oppikken. De rest komt in de volgende blog over Lake Tahoe :)

Toedeloe!
Yasmine

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

San Fran

Beste lieverds,

Bij deze snel een berichtje dat ik goed ben aangekomen in San Francisco. Het opstaan was hard, héél hard, omdat het die avond onze allerlaatste avond was en we waren uitgegaan tot 2u. Om 3u lag ik in bed en om 5u45 ging de wekker alweer. Pijnlijk.

Maar de vluchten verliepen voorspoedig en sinds 12u vertoef ik weer op Amerikaanse bodem! Een vriend van Annabel die hier woont is zo lief geweest om ons te komen oppikken aan het vliegveld met zijn auto en daarna zijn we nog iets gaan eten en op Pier 39 rondgelopen. Nu slapen, want we zijn allemaal uitgeput!  Tot snel!

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Time flies when you're having fun

Jaja, de tijd gaat snel. Het ene moment sta je op het punt om in je zomerkledij op een vliegtuig naar Vancouver te stappen en voor je het weet ben je ingeduffeld in een UBC-hoodie, thermal kledij en sneeuwlaarzen om de laatste keren nog op stap te gaan in Vancouver.

De laatste dagen verlopen heel chaotisch. De examens eindigen voor iedereen op een ander moment, de helft van de mensen zit Whistler onveilig te maken, anderen (zoals ik) zijn nog aan het studeren, en nog anderen zijn al onderweg naar huis/Amerika/andere delen van de wereld. Michelle heeft hier 4 vrienden van thuis die helemaal van San Francisco naar hier zijn gereden, Laura haar beste vriend die op uitwisseling was aan UCLA komt vanavond aan, andere Australiërs zitten in Whistler en sommigen zijn al weg. Mijn 3 Canadese roommates zijn allemaal naar huis om Kerstmis te vieren, mijn Australische roommate is terug naar huis en de Chinese roommate is eergisteren naar Amerika vertrokken voor een paar weken. Ik heb dus het hele appartement alleen voor mij - wat op zich wel handig is als je de hele dag de livestream van het glazen huis van Music For Life luid hebt aan staan. :)

Maar ja, het is toch raar. Stilletjes aan moet er worden ingepakt, de laatste was moet worden gedaan, de rijst, pasta, aardappelen die ik nog in de kast heb liggen moeten ook allemaal op. Er moeten nog last minute kerstkaartjes worden opgestuurd, afspreken met mensen die ik niet meer zal zien... Tot nu toe heb ik van nog niemand afscheid moeten nemen; ofwel zijn het mensen die een jaar blijven en die ik nog ga zien op de 1,5 dag die ik in Vancouver heb eind januari voor ik naar huis ga, ofwel zijn het mensen die ik deze dagen nog ga zien. Maar ik kijk er wel zwaar tegenop om afscheid te nemen van Laura, mijn Australische vriendjes, mensen van alle uithoeken van de wereld en Michelle (maar die zie ik gelukkig nog een paar dagen in San Francisco). En dan natuurlijk aan het einde van januari van de 4 meisjes waarmee ik samen reis. Sad times... Vanavond gaan we voor een laatste keer met onze hele groep (en Michelle haar vrienden + Laura haar beste vriend) eten en dan zal er ook moeten worden dag gezegd aan sommige mensen...

Aan de andere kant heb ik er nu wel vrede mee dat het gedaan is. Praktisch al mijn vrienden gaan nu toch op reis/weg/naar huis en slechts een hele kleine fractie van de uitwisselingsstudenten blijft voor een heel jaar. En nu ik de hele dag Music For Life in Leuven zit te volgen, besef ik toch dat ik die stad, hoe ienimienie het ook is in vergelijking met Vancouver, mis. Tussen de lessen door naar de Zara en H&M, nagellak bekijken in het Kruidvat, smoothies en brownies eten in het Punto Café en eten in de Werf, dat mis ik toch allemaal een beetje. En niet in het minste mijn fantastisch lieve vriendjes en vriendinnetjes en familie en de paarden en alles en iedereen! Hoewel ik de wijdsheid van Vancouver wel heel erg zal missen, dat gevoel van altijd en overal omringd te zijn door prachtige natuur en bergen. Maar ja, all good things come to an end.

Om op een goede noot te eindigen: ik heb alvast mijn steentje bijgedragen aan Music For Life met mijn aanvraag van The Proclaimers - I'm Gonna Be (500 Miles) voor €15 en ik moedig iedereen aan om hetzelfde te doen! Spread the Christmas joy!

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

4 days left

Net kwam ik tot de vaststelling dat er mij nog maar 4 luttele dagen resten in Vancouver en aan UBC. Het lijkt alsof gisteren dat ik mijn application in de brievenbus ging steken in het Letterenhuis en dat ik een week later de mail van Roger kreeg dat ik geselecteerd was voor een semester aan UBC.

Intussen zijn we al maaaaanden verder en ben ik zoveel ervaringen rijker. Hier een overzichtje van enkele memorabele momenten in Vancouver:

Mijn prachtige uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam. Man, this never gets old. Op die dagen dat ik de hele dag binnen zat te werken aan tientallen papers en essays en wanneer het schoolwerk wel eindeloos leek, werd ik altijd weer wat vrolijker door een blik naar rechts te werpen, op de prachtige bergen van Vancouver. Het gevoel van omringd te zijn door zo'n weidse bergen zal ik waarschijnlijk het meeste missen. Het maakt niet uit waar je gaat - de campus, downtown - overal zijn er altijd wel bergen te zien.


 Zonnen op Wreck Beach. UBC campus heeft alles, maar dan echt àlles. Ja, ook een strand. Dat het een "clothing optional" strand is, laat ik maar even achterwege.
De eerste dagen en weken, toen we nog niet veel schoolwerk hadden en het nog iedere dag 28° waren, zakten we enkele keren per week de 400 trappen naar Wreck Beach af om te zonnen. Zwemmen was alleen voor de dapperen onder ons, want de oceaan was nog steeds ijskoud. Ik heb mij er alleszins nooit aan gewaagd, waarschijnlijk een wijs besluit.

UBC Thunderbirds exhibition basketball game. Tijdens de eerste week van het schooljaar was het officiële seizoen nog niet begonnen, maar werd er wel een "exhibition game" georganiseerd om de nieuwe studenten alvast in de sfeer te krijgen. Voor amper $15 werd je lid van Blue Crew, wat betekende dat je die blauwe T-shirt kreeg én gratis alle ijshockey, football, basketball, volleybal etc. wedstrijden binnen. Een heel goede deal dus, waar we ook goed gebruik van hebben gemaakt door naar verschillende basket-, ijshockey-, en American footballgames te gaan kijken. Maar die eerste basketball match was toch de meest memorabele; de sfeer en het enthousiasme die daar hing was iets wat voor mij totaal nieuw was. Zo'n trots van de universiteit!

 Grouse Grind. Grouse Mountain is een, jawel, berg die je kan beklimmen. De beklimming ("Grouse Grind") is maar liefst 3km lang en 1km hoog, wat betekent dat je praktisch de hele tijd op rotsen klimt - want echte trappen zijn er niet. De beklimming is volgens mij één van de fysiek moeilijkste dingen die ik heb gedaan. Na een tijd was het verstand op 0, muziek in de oren, geen rekening houden met de rest en gaan met die banaan! Op de 1,5u die het mij gekost heeft om boven te geraken heb ik 6 flesjes water leeggedronken. Maar het uitzicht was zo ongelooflijk prachtig dat het die zware inspanning helemaal waard was.



Fietstocht in het zonnetje rond Stanley Park.
Ook tijdens één van de eerste weken, met een groep studenten die we hadden opgetrommeld via de UBC Facebookgroup. Met onze hele groep hadden we fietsen gehuurd, zodat we maximaal van het eiland konden genieten. Het prachtige weer hielp ook, maar de natuur en het uitzicht op zich was al prachtig. En het was uiteraard een heel goede manier om nieuwe mensen te leren kennen, want van deze hele groep kende ik op dat moment misschien 4 mensen. Lang leve Facebook, zeggen we dan!






Weekend Seattle begin september was ons eerste grote uitstapje naar Amerika. Ondanks dat we nog maar 3 weken in Vancouver waren, was het toch heerlijk om even weg van alles te zijn. Een weekend vol leuke mensen, lekker eten, doelloos rondkuieren door markten en winkels. Hier en daar lekker fruit proeven, babbeltjes slaan met de verkopers, nieuwe plaatsjes ontdekken, plaatsen herkennen die ik voordien al had gezien én mijn eerste legale alcoholische drank in de USA!

Day of the Longboat staat zonder twijfel in de top 3 beste momenten aan UBC. Voor de zot ons ingeschreven, maar dankzij de kennis en tactiek van Michelle doorgestoten naar de finale en uiteindelijk 4de geworden in de finale van de 100 deelnemende teams. 2 zotte dagen van vroeg opstaan, verkleumen in de boot, opwarmen in de jacuzzi, onverwachts winnen in de halve finale en grote euforie na de finale. En natuurlijk héél trots op onszelf, want wie dacht ooit dat 9 amateurs en één dragonboater het zo ver konden schoppen? Ik zeker niet.

 Capilano Suspension Bridge, een hangbrug van iets van een 100m lang en hoog is één van de grote attracties hier in Vancouver. Met het verlenge Thanksgivingweekend hadden we zeeën van tijd om het toeristje uit te hangen in onze eigen stad, dus was het op nar de brug!Het is niet alleen de brug zelf, maar ook het hele regenwoud er omheen (ja, het regent hier zóveel in Vancouver!) en alle andere typisch Canadese winkeltjes en eetkraampjes die het park zo leuk en interessant maken. En ideaal om foto's te maken van prachtige natuur!

De dag na Capilano was het op naar Vancouver Aquarium, waar we urenlang naar gefascineerd naar kwallen, krabben, dolfijnen, belugas, zeeleeuwen, otters en andere bizarre zeebeesten hebben gekeken. Wederom een geweldige plaats om prachtige foto's te maken, want de kans om kwallen van zo dichtbij te zien krijg je niet vaak. Een leuke dag met wederom leuke, nieuwe mensen die we dankzij de Facebookgroup van UBC hadden gevonden en vriendschappen die voor de rest van de uitwisseling in stand zijn gebleven.


Halloween in Noord-Amerika is altijd een belevenis. Niet alleen Fright Nights, een speciaal Halloween pretpark, maar ook tientallen verkleedfeestjes, filmavonden en alles wat je je maar kan inbeelden dat ook maar een klein beetje aan Halloween kan worden gelinkt. Zo zijn we naar een haunted mansion party gegaan in een hostel dat voor de gelegenheid helemaal was leeggehaald en versierd à la scary movies: ziekenhuisbedden met zombies in verschillende kamers, bloed op de muren, kortom alles wat je in de gemiddelde horrorfilm tegenkomt.

Grey Cup National Finals met BC Lions was wellicht mijn favoriete sportevenement van de afgelopen 4 maanden. Het is één ding om in de UBC arena de Thunderbirds aan te moedigen, maar het is hélemaal anders om in het BC Stadium te zitten met 20.000 football fans tijdens de finale van de nationale cup van American football. Een opwindende match met een tal van randanimaties en muziek om de supporters bezig te houden en uiteindelijk gelukkig ook een heel overtuigende overwinning van de BC Lions zorgde voor een onvergetelijke namiddag!

 Curling is dé Canadese sport en dat moet je natuurlijk gedaan hebben als je 4 maanden in Canada woont. Tegen alle verwachtingen in was het een boeiend spel, maar bijzonder moeilijk om onder de knie te krijgen. Na een uur oefenen, want niet omver vallen terwijl je die gigantisch zware steen in gang zet is veel lastiger dan het er uitziet, begon ons spel toch op iets te trekken. Ziehier een overtuigende overwinning van ons blauwe team (het team dat zijn steen in de blauwe ring krijgt, wint altijd, ongeacht hoeveel en waar de andere stenen liggen.)
Ik wou nog een paar andere dingen vernoemen, maar Blogspot begint vervelend te doen, dus ik zal dat maar als een subtiele hint zien dat ik verder moet studeren voor mijn examen van dinsdag. Stay tuned voor het vervolg en lees vooral mijn verslag van Whistler hieronder!

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS