Dingen die ik tot nu toe heb geleerd op uitwisseling.

(Dit is deel 4 van mijn inhaalmanoeuvre van vandaag. Scroll verder naar beneden om meer te lezen over Halloween en andere megacoole gebeurtenissen.)

1. Verwacht niet dat mensen je geloven als je zegt dat frieten Belgisch zijn. Het lanceren van dit onderwerp gaat bijna altijd gepaard met verwoede discussies (waarom zouden het anders "French fries" zijn in het Engels?!) van een halfuur. Er wordt mij pas schoorvoetend gelijk gegeven nadat Wikipedia, Google en andere zoekmachines (handig, die iPhones die iedereen heeft) zijn geconsulteerd.

2. Uitgaan is duur, predrinks zijn hip en 2u is laat. Een pintje voor één euro? Als je dat hier vertelt, staan ze je met grote ogen vol verbazing aan te kijken. Met het uitgaan is $7 voor een simpel pintje de normaalste zaak ter wereld. Inkom in een club is al gauw $10 op een normale avond en het kan tot $30 gaan voor sommige feestjes. Omdat alcohol zo duur is, wordt er voor iedere uitgaansavond gepredrinkt: mensen brengen hun eigen drank mee (meestal na een tripje naar BC Liquor in de University Village, waar Stella Artois maar $2,5/halve liter is) naar één iemand zijn/haar appartement, waar dan predrinks worden gehouden. Muziekje op, gezellig praten met nieuwe mensen en je bent zo een uur verder. En waarom zou je pas om 23u uitgaan als je al om 20u kan beginnen feesten en om 1u weer in bed liggen? Mijn medestudenten klagen hier dat ze zoooo moe zijn omdat ze de avond voordien "ZO laat!" zijn uitgegaan - wat dan meestal een uur of 2 is. Vertel je hier dat studenten in België makkelijk tot 4 of 5u uitgaan, dan kijken mensen je even ongelovig aan alsof je net had verteld dat frieten Belgisch zijn.

3. Voor je master studeren = heel erg slim zijn. Als mensen vragen wat ik studeer en ik hen vertel dat ik aan een master culturele studies bezig ben, wordt dat vrijwel altijd gevolgd door veel "ooh"s en "aah"s en "you must be so smart!"s. Waar een master halen voor ons in België de normaalste zaak van de wereld is, is dat hier een privilege. Studenten moeten applyen voor grad school, moeilijke ingangsexamens afleggen en studeren daar maanden (soms zelfs jaren) op voorhand voor. Om nog maar te zwijgen over de schandalige hoeveelheden geld die ze daarvoor moeten betalen. Dus Belgen: consider yourselves lucky.

4. Het is socially acceptable om met een sweatshirt, joggingbroek, slippers en een heel messy kapsel voor de klas te staan. Geen zorgen, voor die presentatie moet je je helemaal niet optutten. Met je chill kledij naar de les komen is hier doodnormaal, een presentatie geven op slippers en met een net uit bed-kapsel is helemaal in. Als je iets draagt dat meer gekleed is dan sneakers, jeans en een sweatshirt ben je heel erg overdressed. Keep it casual - daar kunnen de Belgen nog iets van leren.

5. Maak het jezelf niet te moeilijk. Als je op uitwisseling bent, zijn er wel belangrijkere dingen dan studeren. Waarom een hele week voor een midterm studeren als je met één of twee dagen werk ook een goed cijfer kan halen? En waarom een hele dag verspillen als je met 2 uur schrijven een essay uit je mouw kan schudden dat 13/15 waard is? De UBC studenten zijn heel hardcore in hun studeren - op de tweede dag van het academiejaar zaten de bibliotheken al stampvol, ik zever niet - maar dat trekt mij niet echt. Daarnaast vraag ik mij vooral af wat die studenten (onder andere mijn roommates die de godganse dag aan hun bureau zitten) de hele tijd doen. Voor mijn eerste midterm heb ik welgeteld 2 uurtjes gestudeerd en ik had een 9,5/10, terwijl mijn medestudenten een heel weekend hadden gewerkt en een 6,5 of 7/10 kregen.

6. De wereld ligt aan je voeten. Een weekendje Seattle (5u met de bus) wordt als "bij de deur" gezien. Casually een week naar Hawaii gaan is niet ongezien - op dit moment zijn er zelfs een stuk of 5 vriendinnen die op de prachtige tropische stranden vertoeven. En een verlengd weekend in Chicago - waarom niet? Eens je in Noord-Amerika bent, is het zo goedkoop om overal naartoe te gaan. Voor $500 lig je een week aan een strand in Hawaii, met amper $80 kom je toe voor een driedaags weekend in Seattle.


7. Dit uitzicht word ik nooit beu. Soms heb ik van die dagen dat alles tegen steekt: veel werk voor school, weinig geslapen, slecht gezind, luide roommates, ik zit binnen terwijl iedereen leuke dingen aan het doen is, noem maar op. Op zo'n momenten is het genoeg om even naar rechts te kijken, uit mijn raam, en uit te kijken op wat wellicht het mooiste uitzicht is dat ik ooit in mijn leven zal hebben vanuit mijn slaapkamer.




8. Time flies when you're having fun. Het is niet te geloven dat het al meer dan 2 maanden geleden is dat ik mij installeerde in mijn gezellige kamertje in Gage. En het is heel erg zorgwekkend dat ik over welgeteld 1 maand en 2 weken mijn kamertje weer voor goed zal moeten achter laten. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen, zoveel mensen die ik wil ontmoeten en avonturen die ik wil beleven. Na deze 4 maanden zal ik allesbehalve klaar zijn met Vancouver - and I will be back.

9. Australisch is een vermakelijk accent. De overvloed aan Australische uitwisselingsstudenten en vrienden hier zorgt heel vaak voor vermakelijke gesprekken. Uitspraken "Dude, calm your farm!" of "I'm keen as beans" worden nooit oud.

10. Nooit gedacht dat ik zo into sport (bekijken) zou zijn. Studeren aan een Noord-Amerikaanse universiteit betekent dat er veel varsity sports worden gedaan. Sinds september ben ik proud member of UBC Blue Crew; met je lidkaart ($15) mag je alle matches van alle sporten gaan bekijken. Zo hebben we al gesupporterd voor de UBC Thunderbirds bij de basketbal, American football en ijshockey. Op de planning staat nog een match van de Vancouver Canucks (ijshockey) in Rogers Arena en de finale van de play-offs van American football met de BC Lions. Het deel uitmaken van zo'n gigantisch publiek, je eigen team toejuichen en helemaal opgaan in het spel heeft nu eenmaal iets geweldigs. En de Canadezen zijn daarnaast ook véél respectvoller naar de spelers toe. Je zal hier - in tegenstelling tot de hooligans bij belgische voetbalmatchen - nooit iemand horen roepen of vloeken op de scheidsrechter. Er wordt voor de match begint zelfs afgeroepen dat "no derogatory terms or infamy towards the referees, teams, players or their universities will be tolerated".